‘If you’re not out of the country by August 13th you will be in violation of immigration law’ Oftewel ‘Welcome back’ maar dan op zijn Amerikaans. Toen ik van de week terug kwam uit de Yukon werd me nog even goed onder de neus gewreven dat ik toch echt het land moet verlaten. Ik heb er meer moeite mee dan ik had verwacht. Over de afgelopen drie maanden is Haines een soort thuis geworden met een hechte groep mensen om me heen. Het simpele leven hier bevalt me goed. Het is erg relaxt om alleen na te hoeven denken over wat je gaat eten en waar je de tent op gaat zetten.
Maar nu meer over mijn afgelopen trip. De laatste maand heb ik me bezig gehouden met rafting en backpacking in de Yukon. De eerste week was gericht op Raftguiding en Swiftwater rescue, oftewel hoe krijg ik een veel te grote opblaasboot door een rivier en wat moet ik doen als er iemand in de problemen raakt. Onze instructeur was Bob Daffe een legendarische rafter en kajakker, 60 jaar en ‘unstoppable’. Hij organiseert expedities over de hele wereld, van Afrika tot Nepal en Chili. Het was de beste raft guide training die ik me kon voorstellen, vooral omdat ik meer tijd in een kajak dan een raft heb doorgebracht ;-). Enkele essentiele onderdelen waren: hoe verlaat ik de boot met een backflip en hoe kan ik zo vaak mogelijk de boot laten flippen.
Na de eerste week was het tijd om de rugzak om te doen en als muilezels de Donjek route te verkennen. Er was alleen één probleem. Vlak voor deze trip, verrekte ik iets in mijn knie. Na twee dagen in mijn tent doorgebracht te hebben ging het een stuk beter en het koude water van de rivier hielp een hoop. De rugzak van 40+ kilo gaf echter problemen en na een paar dagen met een overdosis aan Ibuprofen en een kniebrace kwam ik er achter dat ik niet in staat was om de route verder te volgen zonder mijn knie helemaal om zeep te helpen. F*ck! Gelukkig toonde de rest van de groep erg veel begrip en besloten we een dag rust te nemen en via een alternatieve route naar ons eindpunt te gaan. Met mijn knie gaat het inmiddels een stuk beter en hopelijk ben ik weer helemaal in orde voor het komende winterseizoen.
De laatste week hebben we twee meerdaagse raft/kajak trips gemaakt. De Yukon is ongelofelijk mooi en verlaten. Je komt hier geen mensen tegen en bij elke stap heb je het gevoel dat je de eerste bent. Het gebrek aan mensen wordt opgevult met dieren. Kariboe, elk, moose, bruine beren, zwarte beren, wolven, ealges en natuurlijk de zalm die in deze tijd de rivier op zwemt. Wederom een beer van iets te dichtbij gezien. Ik wilde de afwas gaan doen in de rivier en ineens stond daar een zwarte beer aan de andere kant van de rivier die iets te nieuwsgierig was en langzaam op mij af kwam lopen met geheven hoofd en oren naar voren. Dus ik me zo groot mogelijk gemaakt, de beer vertellend ‘dat ik toch echt gevaarlijk ben’ en of het mijn initmiderende verschijning of mijn penetrante zweetlucht was, ik heb de beer niet meer terug gezien.
Nu op naar het zonnige zuiden! Waar het ‘s nachts donker is en het niet ‘elke’ dag regent. Mijn reïntergratie met de bewoonde wereld…